Η εφηβεία αποτελεί ένα σταυροδρόμι αλλαγών τόσο σε βιολογικό όσο και σε ψυχοσυναισθηματικό επίπεδο. Ο έφηβος αντιμετωπίζει τις πρώτες σημαντικές κρίσεις της ζωή του (πανελλήνιες, συναισθηματική απόρριψη, αυξημένες κοινωνικές υποχρεώσεις). Η παιδικότητα εγκαταλείπεται με τις συνεπειες που συνοδεύουν αυτή την αλλαγή. Οι συνομίληκοι γίνονται οι σημαντικοί άλλοι και η αποδοχή ή απόρριψη τους η μόνιμη ανησυχία. Επίσης η σύγκριση με τους όμοιους και η πιο πολύπλοκη πλέον κοινωνικο συναισθηματική ζωή γεμίζει τους εφήβους με ανασφαλεία και φόβο. Το αυξημένο άγχος και οι συναισθηματικές δυσκολίες είναι συνηθισμένα προβλήματα που εμφανίζονται κατά την εφηβεία.

Η Γνωσιακή Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεία αποτελεί μια αποδεδειγμένα αποτελεσματική θεραπεία σε εφήβους λαμβάνοντας υπόψιν την τα μοναδικά χαρακτηριστικά της ηλικιακής ομάδας αυτής.

• Οι έφηβοι συνηθως δεν έρχονται με δική τους πρωτοβουλία σε έναν Ειδικό Ψυχικής Υγείας. Συνήθως έρχονται με απόφαση εκείνων που έχουν την ευθύνη της ανατροφής τους. Ως εκ τούτου ο θεραπευτής θα πρέπει να δείξει επιμονή και καλλιέργεια του κινήτρου στον έφηβο ώστε να εμπλακεί στην θεραπευτική διαδικασία.
• Το επίκεντρο του ενδιαφέροντος θα πρέπει να είναι το φυσικό περιβάλλον του εφήβου (σχολείο, σπίτι, παρέα)
• Οι έφηβοι έχουν διαφορετικές προτιμήσεις, τάσεις, γνωστικές ικανότητες και περιορισμούς και θα πρεπει να λαμβάνεται αυτό υπόψιν.
• Η εγωκεντρική αντίληψη των εφήβων και η δυσκολία να αποδεχθούν τις απόψεις των αλλων αποτελούν κλειδι στην συνεργασιά. Η αποδοχη από τον θεραπευτη αυτης της τάσης εξασφαλίζει την συνεργασία και την μείωση της αντιδραστικότητας.
• Προώθηση της ισοτιμίας και της συνεργατικότητας. Ενας έφηβος φυσικό είναι να μην νοιωθει άνετα καθισμενος σε μια καρέκλα απέναντι από έναν ενήλικα που αποτελεί μια εξουσία. Ο Θεραπευτης οφείλει να ξαελείψει αυτή την αίσθηση ανισότητας να αποδεχτεί πλήρως τον έφηβο και να προωθήσει την ισότητα στη σχέση.
• Εμπλοκή της οικογένειας και σημαντικών Άλλων στη θεραπεία. Αποτελεί ένα πολύ σημαντικό κομμάτι για μια επιτυχή παρέμβαση. Οι σημαντικές επιδράσεις του οικογενειακού, φιλικού και εκπαιδευτικού περιβάλλοντος είναι δεδομένες. Η εμπλοκή όλων των προσώπων που διαντιδρά ο έφηβος είναι αναγκαία. Η λήψη πληροφοριών καθώς και ο ρόλος συνθεραπευτή από τον δάσκαλο, την μητέρα, τον αδερφό η την φίλη ενισχύουν τη θεραπευτική δυναμη.